Çocukluğumuz,o güzel günlerimiz nasıl da gerilerde kaldı..Ben de bu günlerden gelen kötü bir anısı vardı onu sizlerle paylaşayım istedim..
Kan kardeşim ismail benimle birlikte simit satmaya gelirdi. Okul tatilllerinde, hem boş zamanımızı,hemde hayatı boşa harcamıyorduk. İkimizin idealinde , ögretmen olmak vardı.Bu nedenle çok çalışıyorduk..Akşam olup yemeğimizi yedikten sonra.Hemen ekmek tahtasını ortaya çekip ,üzerine, gazlambasını koyup derse başlıyorduk. Çogu zaman saçlarımızı bile lamba da yakarak kendimizi yaşama hazırlıyorduk.Biliyorduk,inanıyorduk ki başaracağız..
Halkına yararlı insan olacağız. Kitap paramız ve okul harçlığımız için, simit satıyorduk..Böylece para kazanmayıda bu yolla öğreniyorduk..
Sabahın saat 5 'inde yola çıkardık. Fırına varınca sıraya girer,simitlerimizi alındıktan sonra da yarışa başlardık.Kim daha önce satacak ? diye koştururduk.
Yine öyle bir sabah, İsmail ile birlikte simitleri fırından aldık ..Ateş gibi yanıyorlardı,hem kafamız yanıyor hemde soğutmadan satmak amacıyla koşarak ve bağırarak sokaklarda geziyorduk...
Bir teyze apartmandan bize seslendi;
- Simitçiiiiiii!!!
-Efendim teyze geldiiiik..dedik ve ikimiz birden apartmana girdik. İsmail ;
-Eğer bugün simit erken biterse,denize gidelim mi? dedi ..
-Olur, dedim..
İsmail önde ben arkada merdivenleri çıkıyoruz .Birden biri koşarak yanımızdan geçti.Aynı anda arkasından bir adam daha geldi.
Neye uğradığımızı şaşırdık vedonduk o an..Adamın elindeki bıçagı, farkedene kadar ...İsmail üzerime yıkılmıştı......... İkimiz birden merdivene düştük ben kalktım...
İsmail kımıldamıyordu.. hemen kucakladım sarıldım..Başladım ağlamaya, kardeşim gözümün önünde cansız yatıyordu ...
Vuran kişi duvara dayanmış duruyordu.Göz göze geldik O an Azrail olmayı çok istedim...Adam gözlerime baktı ve sadece şunu söyledi;
-PARDON KARDEŞ PARDON...
Yani kazayla olmuş, başka bişe değil..
-Bana bak!!!! madem öyle bir pardona aldığın ismaili bir teşeküre geri ver gücün yetiyorsa ulannnnnnnnnn!!!
-Bir insanın hayatı pardon kadar ucuzmu???Sen yalnız bir ismaili almadın...Bir ögretmeni hayattan kopardın....Onun yetiştirecegi ögrencilere sebep oldun...
-Pardon pardon pardon pardon hani geri gelmedi......pardon!!! ismail hocam pardon!!!
SON
Kıssadan hisse: Sevgili Anne Babalar lütfen .. Geleceğimiz çocuklarımızı üç kuruş için kanatlarımızın altından çıkarmayalım....
ARİF KAYA