elinde solmuş bir gül sonra cebinden bir resip çıkarıp umudu bitince
Bir adam oturmuş yagmur altında
yitip giden umutlarına aglıyor
gözyaşları yagmura karışıp
sel halinde kendini boguyor
yüzünde sevecen bir bakış
sanki çok mutluymuş gibi
yagan yagmura inat
öpüp kokluyor koklayıp öpüyor
sıkıca bagrına basıyor
sanki sevgilisiymiş gibi
onuda öpüp kokluyor
ve resimle konuşuyor
durup saga sola bakıyor
sanki gecenin içinden
biri çıkıp gelecekti
cebinden kalemini çıkardı
son sözlerini yazdı
vay beeeeee hayat yine sen kazandın
ayrılıkların şairi suskun adam
ve kalktı umutsuz bir halde
gecenin içinde kayboldu
ARİF KAYA
↧
SUSKUN_ADAM ARİF KAYA
↧