O sabah kalktığımda, içimde tuhaf bir sıkıntı vardı . Sanki gece kötü birşey yaşamış gibiydim. Yüreğim yerinden fırlayacakmış gibi oldum. İşe gitmek için evden çıktım ama ayaklarım işe gitmemek için, beynimle savaşıyordu ve sonunda ayaklarım kazandı.Sıkıntımı atmak için sahile gittim. Sabahın erken saatlerinde, kimsede yoktu.Kayaların üzerine oturdum. Kendi kendime düşünüyorum. Denizde baya dalgalı, kayalara vuran dalgaların sesini dinliyorum.Sigaramı yaktım. Şimdi birde çay olsa ne güzel olurdu diye düşündüm; biraz daha zaman geçti. kalkmaya hazırlanıyordum . Birden,bir hıçkırık duydum. Başımı çevirdim baktım. 20 yaşlarında bir bayan, öyle bir ağlıyor ki, ağlama degil sanki yagmur yagdırıyor gözlerine. Birden içim üşüdü,onun bu haline. Kalktım yanına gittim;" yardımcı olabilirmiyim?" dedim.
Bana o kadar dikkatli baktı ki tanıyor sandım. Elbisesi paramparça olmuş,
saçı başı darma dagın ve sanırım dayak yemişti. "Bayan yardımcı oluyum size"dedim."Neden ağlıyorsunuz ? "başını hafifçe kaldırdı ve gözlerimin içine bakarak ;
- Dün neredeydiniz ? dedi.Konuşturup derdini anlamak için;
- Ben gene burdaydım siz yoktunuz, isminiz nedir? kimliginiz varmı? verin kimligi yardımcı oluyum size, dedim.
Bayan yine;
- Dün nerdeydiniz?
- Aileniz nerde?
- Dün nerdeydiniz?
Sigara ikram ettim aldı.
- İsterseniz şurada çaycı var üşümüşsünüz, çay içer ısınırsınız. Buyrun oraya gidelim
- Dün nerdeydiniz?
- Burdaydım...
Yine yaşlar gözünden taşıyor..
- Lütfen bana adresinizi söyleyin, sizi evinize gönderiyim.
- Dün nerdeydiniz?
Sigarası bitti, sağa sola baktı.Derin bir nefes çekti.Sanki, nefes almadı dünyayı içine hapsetti. Ya tebessüm etti yada bana öyle geldi.Birden yerinden fırladı denize koştu. Ben daha ne oldugunu anlayamadan kendini sulara bıraktı. Arkasından bende suya atladım. Deniz çok dalgalıydı.
Bulmam yarım saati geçti.Bulduğumda,yüzünde küçük bir tebessüm vardı.
Huzurun işaretini yüzüne işlemişti. Dertlerinden kurtulmuş, rahatlamıştı.
Sahilde kimse yoktu, yarım saat içinde bayram yeri gibi oldu.
Her kafadan birses çıkıyordu. Birden isyan ettim ve bağırdım;
- Yarım saat önce neredeydinizz!!!!!
Kimseden çıt çıkmadı. Dünyadan bir can daha gitmişti ve insanlar
yine umursamıyordu.Çantasını açtık, ailesine haber verelim diye.
Çantasından bir resim çıktı. İki çocugu ve kendisi.
Üzerinde not yazılıydı. "Yavrularım inşallah sizin kaderiniz bana benzemez."Sonra başka bir not daha çıktı."Beni bitirdiler. Beş tane hayvan beni bitirdi."
Gözlerime engel olamadım ve o hayvanlarla aynı dünyayı paylaştıgım için
kendimden igrendim.İnsan olan biri bunu nasıl yapar, yazıklar olsun!!.
SON
.
ARİF KAYA